Driebanders Veldhoven met keu in de aanslag (Column Thieu Vlemmix)

Theo van Kruysdijk
Theo van Kruysdijk
Foto: Thieu Vlemmix

Columnist Thieu Vlemmix vraagt zich af wanneer er weer gebiljart wordt.

Beetje bij beetje wordt er weer ge(prof)voetbalt. Zonder publiek weliswaar, maar toch. Op live zender Fox Sports zenden ze alles uit waar ze de hand op kunnen leggen. Prima. Maar helaas hebben de discussies ervoor en erna, nog veruit de overhand. Het woord ‘verveling’ ligt dan op de loer. Een beperkte achteraf praatsessie van pakweg twintig minuten, hooguit een half uur, daar valt nog wel mee te leven. Maar het oeverloze discussiëren over de meest absurde details, daarvan zakt zelfs voor een echte voetballiefhebber toch langzaam de broek naar de enkels. Bij de amateurs komen – ook in het Veldhovense – de trainingen weer voorzichtig op gang.

Biljarten

Van veel andere sporten echter, valt nog altijd helemáál niet te genieten. Ze liggen namelijk stil. Van sommige vraag ik me af, waarom eigenlijk? Een voorbeeld? Omdat het geen grote drommen toeschouwers trekt, opper ik het een beetje schoorvoetend: biljarten misschien? Ja, waarom niet, biljarten… Mooi spelletje, zeker in deze tijden. Anderhalve meter afstand? Geen probleem. Maar ook in deze sport heerst stilte. Natuurlijk omdat biljarten is gelieerd aan de horeca en die zat nou eenmaal lang op slot. Het befaamde Groot Veldhovens Driebandentoernooi zit daarmee dus ook klem. Met de kwartfinales in zicht, kan  jaargang 2019/2020 niet op tegen het virus Corona. Na de loting voor ronde drie, zou op dinsdag 24 maart in biljartcentrum La Carambole de eerste kwartfinalepoule worden opgestart, met nog 32 spelers richting de eindstrijd in mei. Dat is/was althans de bedoeling. Maar om de bekende reden is het er dus (nog) niet van gekomen. Het toernooi – reeds het 54e in zijn soort – verdween tegelijk met het sluiten van alle horeca, tussen de coulissen. En vervolgens trad er een oordovende stilte in.

Weinig belemmeringen

Nu we echter eind mei naderen en er zo links en rechts flinke versoepelingen plaatsvinden in de sportbeleving en beoefening, en nu ook qua horeca, zou je kunnen verwachten dat het biljarten vooraan in de rij staat. Immers, het lijkt bij uitstek één van de sporten waarbij dus aan de voorwaarden van het anderhalve meter regime kan worden voldaan. Geen belemmerende zweetdruppels, of het moet angstzweet zijn voor een nakende nederlaag bij de enkeling. Slechts één man tegelijk aan het biljart. Bovendien, je keu blijft tijdens het spelen je hoogst eigen keu. De biljartballen worden sowieso al continu met de grootst mogelijk voorzichtigheid behandeld. Tenslotte: een accommodatie als die van La Carambole met zijn vele biljarttafels lijkt uitermate geschikt om in dit geval een toernooi-inhaalslag te maken. Temeer, omdat het ook nog eens kan worden afgesloten van het café gedeelte. Voorzitter Mike van der Weijden heeft bij navraag laten weten, voorstander te zijn van een snelle afronding. Mits natuurlijk aan alle voorwaarden kan worden voldaan. Host La Carambole (woordvoerder Nick van Esdonk) wil ook wel, maar ziet toch nogal wat hobbels.  Zoals de norm van het RIVM van het maximum aan toelaatbare personen: 30. Met het starten van ‘t noodzakelijke inhaalprogramma (2 poules tegelijk) zit je daar al gauw tegenaan te hikken. De reguliere clubs en andere biljarters die in het biljartcentrum al maandenlang niet aan hun trekken zijn gekomen, staan ook te dringen. Bovendien zou het samenpersen van de 32 spelers in een heel benauwd speelschema voor de toernooiorganisatie wel eens veel te moeilijk kunnen blijken (o.m. vakanties). Met elke dag die we verder zijn, wordt het onwaarschijnlijker dat ‘t er nog van komt. Anticiperen dan maar. Hoe dit ook afloopt, toch alvast enige eer aan de spelers die ook dit jaar weer bijzonder veel kleur hebben gegeven aan dit mooie evenement: kandidaat finalisten en andere kanshebbers.

Keu in de aanslag

biljarten

Om te beginnen: de wisselbeker is nog in het bezit van Willard Bogers, de knappe en onverwachte winnaar in mei 2019. De officiële lijst meldt over het verleden dat alleen Antoon Koopmans (1989/1991) het toernooi 2x achtereen won. Toch waagt Bogers een serieuze poging in die richting. Een indicatie vormt misschien zijn uitschieter in ronde twee, waarbij hij één van zijn partijen beëindigt met een geweldig gemiddelde van 0,882. Zijn overige partijen zijn echter wat minder. In het routeschema staan er bovendien nog altijd vier andere oud winnaars klaar, met de keu vol in de aanslag. Zoals Jan van der Meeren jr. (2011), die zich zelfs al uitgeschakeld vreest, als hij via bijloting terugkomt en vervolgens een prima 2e ronde (0,567) aflevert. Een groot kanshebber uit de categorie oud-winnaars is zeker Theo van Dooren, met in zijn laatste poule drie de winstpartijen met een totaal moyenne van maar liefst 0,756 (+33 % ). Dat is echt top. Johan Bergmans met 0,644 treedt hem daarbij overigens nog bijna op de hakken. Daarmee zijn al twee grote concurrenten uit de categorie ‘oud winnaars’ genoemd. Ook Raymond Caers (in 2015) en Thieu Kox (in 2016) schreven het toernooi al eens op hun naam. Niks wijst erop dat ze dat nu ook niet zouden kunnen. Theo van Kruysdijk won nog niet eerder, maar gooit hoge ogen met een imposant poule moyenne van 0,842 en 33% boven zijn gemiddelde. Harrie van Zantvoort (0,856, het allerhoogste gemiddelde), Jos van Tuyl en Leo Sengers zijn andere gevaarlijke hoogvliegers op het groene laken. Ook zij moeten capabel worden geacht om de concurrentie een flinke patat te verkopen. Maar… verrassingen liggen op de loer. Daar leent dit toernooi zich bij uitstek voor. Het gaat er vooral om ‘hoeveel beter ben je dan je eigen moyenne’. En dat geeft ook ruimte aan mannen met een iets lager gemiddelde, zoals bijvoorbeeld Joost Geven, Tonny Dekkers, Henk Wilbers en Ad van Gerwen. Zij stootten immers allemaal dik boven hun eigen startmoyenne. Hoe dit ook afloopt: zij waren er klaar voor…

Bij de foto’s:

  • Willard Bogers, wisselbeker nog een jaar glimmend op de kast?
  • Theo van Kruysdijk imposant moyenne
Aanmelden nieuwsbrief
Cookieinstellingen