Tijdens de lockdowns van het afgelopen half jaar, speelt het dagelijkse leven zich meer dan ooit achter de voordeuren af. Interessant is het om te zien hoe contacten tussen mensen zich nu op andere manieren ontwikkelen.
Een paar weken geleden meldde ik iets over de explosieve groei van groepen als ‘Veldhoven van vroeger en nu’ en ‘Zeelst zoals het was’ op Facebook. Geen ontkomen aan: tijd voor een vervolg. In de weken daarna is immers gebleken dat het zich alleen nog maar verder uitbreidt. Talloze foto’s van vroeger, met daarop reacties, razen dag in dag uit over de Facebookpagina’s heen. Nieuws voor Veldhoven.nieuws: ikzelf heb het er intussen ook maar eens op gewaagd om enkele oude foto’s te posten. Dat heb ik geweten. In nog geen twee uur, zijn er meer dan honderd antwoorden! Ze kenmerken zich door plezier in de herkenning van mensen en plekken. Er ontstaan nieuwe contacten of andere wordt hersteld. Mooi. Eén enkel ‘grensgeschil’ is er tussen buren, i.c. die van Zeelst en Meerveldhoven, over de plek van het Trapjeshuis en een daaraan gerelateerd ‘doopgeval’. Het wordt met humor beslecht. Uiteindelijk is er maar één dissonant. Het betreft kritiek naar aanleiding van Zwarte Piet Janus. Dat krijgt echter niet serieus een podium van de sowieso Zwarte Piet vriendelijke Veldhovenaren. Ze bewonder(d)en bovendien deze Janus Harks zowel als Zwarte Piet, maar ook in zijn rol destijds van humorist bij optredens de hele Kempen door.
De ouderen
Prachtig, de (her)nieuw(d)e contacten welke na tientallen jaren van stilte nu onderling opleven. Het zijn – met alle respect – vooral ‘de ouderen’ die massaal bezig zijn elkaar via historische foto’s weer terug te vinden. De jeugdigen van toen zijn nu de ouderen van onze huidige samenleving. Ze kijken meestal met het grootste plezier terug op hun leven van toen en lijken het – bijna met de speelsheid van destijds – te herbeleven. Als het coronatijdperk al iets goeds voortbrengt, dan is het deze mooie beleving en de oplevende contacten. De herkenning op foto’s van school vroeger, de bewaarschool, de lagere school, de vroegere buren, etc., de vriend(inn)en van lang geleden, de onderwijzers. Ook de kloosterzusters. Door sommigen geliefd, zuster Magdalena zelfs door iedereen. Anderen wat minder.
..Iedereen vindt zuster Magdalena geweldig…
Het zijn mensen en er zitten ook krengen tussen, zo valt uit de reacties van de kinderen van destijds – de (groot)moeders van nu – te vernemen. Ze zijn dat allerminst vergeten. En ook voor de meesters/onderwijzers geldt: sommigen zijn geliefd, anderen minder. Je had bijvoorbeeld ‘dun Heikneuter’, ‘dun ijzeren Alva’, maar ook ‘de Kuus’, ieder met een eigen bijzondere karakter.
De boeren
De boeren van vroeger, dat is een categorie waarvan we niet zo gek veel voorbij zien komen. Waar zijn ze, de harde werkers met hun dagelijkse labeur onder (toen nog) God’s hemel? De ploegers, de plukkers, de zaaiers en de melkers van toen? Ik gooi maar een gaffel in het hooi: U ziet op bijgaande foto de boerinnen van Zeelst bij hun 40-jarig jubileum, 1973. Zo’n twintig jaar later zal de boerengrond vrijwel volledig opgeslokt zijn door nieuwbouw. Het aantal boerenbedrijven – op deze foto staan en zitten nog 42 boerinnen! – zal in 1996 teruggelopen zijn naar welgeteld één; enkel de boerderij van moeder Anna en zoon Nico Waterschoot (vader Harrie was overleden) staat dan nog fier overeind.
De boerinnen in 1973 nog massaal aanwezig
De boerinnen op de foto hebben allemaal de Tweede Wereldoorlog meegemaakt. Een tweede grote ramp in de vorm van corona blijft hun vermoedelijk bespaard. Of zijn er van hen nog in leven?
In hun werkzame periode maakten de boere zeker nog een belangrijk onderdeel uit van de Zeelster samenleving. Maar nog net vóór de meest recente eeuwwisseling heeft bijna alle landbouwgrond dus een andere bestemming gekregen; weg zijn de boeren. Maar aan de boerinnen op de foto hebben we natuurlijk nog volop dierbare herinneringen.
- Het heeft met bovenstaand verhaal niks te maken. Maar, afgelopen maandag in Veronica Inside ook weer zo gruwelijk gelachen met Jan Boskamp, gefilmd als de verdienstelijke amateurwielrenner? Het geweldige is, dat Jan zelf intussen ook volop mee buldert…
