Meer dan een half jaar hebben ze kunnen nadenken over hun zonden en kunnen vatstellen dat hun standpunt niet deugt. Maar nog altijd bevindt zich deze groep mensen in de ontkenningsfase.
Zowat heel de wereld zit in hetzelfde coronaschuitje, waardoor dat bijna kapseist. De ziekenhuizen liggen vol met COVID-19 slachtoffers. Maar dat zegt ‘de ontkenners’ weinig. Ze lappen de maatregelen aan hun laars. Daardoor vormen ze een belangrijke besmettingsbron.
Bij deze, geen oproep om ze aan boord te trekken. ‘De boot is vol’. Dus ook geen reddingsboei. Ik doe geen moeite. Laat ze, maar hou ze wel op afstand. Ongetwijfeld zal het virus een flink aantal van hen treffen. Hopelijk besmetten ze dan zo weinig mogelijk ‘onschuldigen’.
Ouderwets (be)leven
Er komt voorlopig geen versoepeling van de regels. Integendeel, ze zijn juist aangescherpt. Het leven zoals het was, gaat op de lange baan. Er blijft dus een streep door teamsport bij de amateurs. Maar, hoewel ook hier het aantal besmettingen in angstwekkende vaart toeneemt, niet bij profs. PSV graaide vorige week nog net drie punten mee op Cyprus. Vroeger op die Europese avond viel je van de stoel, toen arbiter Jovanovic in de Kuip penalty’s uitdeelde tegen Feyenoord als waren het Mentos snoepjes. U kent wellicht het gezegde “Who says no to Mentos?” Nou, Feyenoord wil ze niet en zegt ‘no’. Maar de Servische leidsman blijft stoïcijns en deelt er ongevraagd drie uit, penalty’s dan. Als de stoel is rechtgezet en je bent weer opgekrabbeld, is er plots het wonderbaarlijke doelpunt van het Cypriotische Omonia tegen PSV, vanaf 56… meter. Gelukkig wordt de Brabantse trots niet geknakt. Donyel Malen en zijn mannen redden in de allerlaatste minuut alsnog de meubelen en het – op een haar na gekreukte – imago. Opvallend: bij clubs als PSV en AJAX neemt het aantal besmette spelers toe; bij de coronatest op de tweede rustdag in de Vuelta is zopas gebleken dat iedereen (inclusief begeleiding en organisatie 600 personen) negatief is! De ‘bubbel’ werkt. Discipline?
Lange baan
Met alle nu geldende maatregelen gaan dus ‘de gewoonten des levens’ op de lange baan. Zoals de mogelijkheid om gezellig een pintje te pakken in de kantine of je stamkroeg, geen lekker bakje koffie op het Citycentrum, geen sinterklaasontvangst of carnaval en of andere evenementen. Ook geen Groot Veldhovens Driebanden bij Sint Joris. We missen Omroep Veldhoven met de stem van Herman Schoemaker langs de lijn bij Marvilde, Rood Wit, RKVVO of UNA. Ook de Algemene Ledenvergadering van RKVVO is doorgeschoven. En zo kun je nog wel even doorgaan. Het gaat allemaal voor maanden op de lange baan. Verder over lange baan gesproken: wel doorgang vond het NK schaatsen. En dat is mooi. Toch lekker een paar dagen van deze kijksport kunnen genieten.
Koude rillingen
Maar het kijken naar TV heeft soms ook een keerzijde. Zoals de beelden in afgelopen dagen van de documentaire over het Jodentransport vanuit Westerbork in 1944. Dan lopen je de koude rillingen over het lijf. De chaos. Mensen die uit pure onwetendheid denken dat ze hun hele huisraad mee kunnen nemen, maar regelrecht hun ondergang in een ver concentratiekamp tegemoet gaan… Een keiharde confrontatie met deze mensonterende ellende.
…vertrek vanuit Westerbork…
In deze tijd gaan de gedachten natuurlijk vooral uit naar de aanslag die corona op veel mensen tussen ons pleegt. Hoewel het totale aantal besmettingen afneemt, liggen de ziekenhuizen opnieuw barstensvol met patiënten. En ook zij kennen hun afloop nog niet.
Hoe hard echter ook, het leven gaat door. Moet door. Even op Facebook gekeken, de chats in Messenger vertonen geen mooi nieuws. Vrienden en kennissen die besmet zijn of erger. Intussen een flink rijtje.
Dan nog even mijn balkon op. Is dat stelletje goden daarboven nou helemaal gek geworden? De weergoden bedoel ik. Begin november, een temperatuur zo’n 18 graden… Dit schreeuwt om eropuit te gaan, een rondje te voet door het dorp. Voorbij de lege voetbalvelden, afgesloten cafés, langs kalende bomen en over de opeengehoopte herfstbladeren. Als je er oog voor hebt, prachtig van kleur. De enkele fietser trapt zich in de aanwakkerende wind door bijna verlaten straten. Op afstand een groet, een bekende. Een boodschap doen, mondkapje opgezet…
