Na de bekendmaking van Rutte over het verdwijnen van bijna alle coronamaatregelen, ben je geneigd om opgelucht te ademen en alle remmen los te gooien. De volledige vrijheid lonkt immers…
Maar nog altijd geldt die vermaledijde anderhalve meter. En nog altijd schiet in onze herinnering het – een jaar geleden, vlak voor de zomer – loslaten van de maatregelen door het hoofd. In het najaar en de winter betaalden we de rekening. Maar als we er nu in slagen die anderhalve meter een beetje als een vanzelfsprekendheid te aanvaarden, dan zal het dit keer wel meevallen. Immers, het grote aantal vaccinaties spreekt nu in ons voordeel. Dus kunnen we ons weer richten op de mooie dingen.
En gelukkig, die zijn er te over. De natuur in of het terras op, bijvoorbeeld. Maar vooral zijn er de mooie sportieve hoogtepunten. Ze stapelen zich zelfs op. Zo dadelijk de Olympische Spelen, aanstaande zaterdag de Tour de France, een week later zondag 4 juli onze eigen Simac Omloop der Kempen en – wat de menigte in heel Europa nu al even boeit – het voetbal EK.
Favoriete Denen
Nog altijd ben ik gecharmeerd van de landen als Italië en diverse andere naties, die hun onverzettelijkheid op het veld koppelen aan het de ether in schreeuwen van hun nationale hymne. Zoals de Finnen bij het kloppen van de favoriete Denen en de manier waarop fanatieke Schotten warempel de Engelsen in hun eigen paleis Wembley, van zich afhouden. Maar het gaat verder, als zich bijna 2000 kilometer oostwaarts plots het Hongaarse publiek in Boedapest met de gang van zaken bemoeit. Tegenstander Frankrijk zingt vooraf al net zo krampachtig als onze eigen spelers. En daar pakt tegenstander Hongarije al de eerste winst.
Volkslied
Ze zingen zelfs twee keer hun volkslied. Halverwege Hongarije-Frankrijk zijn publiek en spelers al in extase. Een verslaggeefster aan de kant wordt in alle euforie bij de 1-0, met tafeltje en paperassen, door de wild enthousiaste spelers al ondersteboven gelopen. Na afloop van de verbluffende 1-1 tegen de wereldkampioen zijn ze nog altijd buiten zinnen en zingen samen met de spelers nogmaals hun Hymnusz (foto). Ongekend, fantastisch.
Sturm und Drang
Bij de Duitsers lijkt het afwezig meezingen van trainer Jürgen Löw een veeg teken. Maar dat is het niet. Want als zijn spelers tegen Portugal met 1-0 achter komen, ontketenen ze een soort Sturm und Drang en overlopen Ronaldo c.s. Een sterk mentaal staaltje. Maar het kan nog doller.
Heel Denemarken en omstreken is van slag nadat sterspeler Christian Eriksen tijdens de openingswedstrijd tegen Finland een hartaanval kreeg. De Denen verliezen prompt van underdog Finland en leggen tegen topland België vervolgens onfortuinlijk het loodje. En dan is de vroegtijdige uitschakeling benauwend dichtbij. Zeker, als het tegen Rusland in de laatste poulewedstrijd heel lang steeds niet wil lukken. Maar vrijwel vanuit het graf is er in stadion Parken plots een wonderbaarlijke herrijzenis. In de 82e minuut wordt het 4-1 en omdat in Sint Petersburg (in nota bene diezelfde minuut door Lukaku) de Belgen 2-0 hebben gescoord, gaan de Denen toch door naar de achtste finales. Wat een moraal, wat een karakter, wat een wonder!
Memphis (10) scoort tegen Nood Macedonië.
En Nederland dan? Het overtuigt nog altijd niet echt, maar het zorgt tegen Noord Macedonië, behalve met het sportieve gebaar richting veteraan Goran Pandev, toch voor een redelijke score (3-0). Hopelijk komt daar straks nog wat bij.
