Rampen en pijnlijke tegenvallers (column Thieu Vlemmix)

Foto: Chris Gallagher on Unsplash

Het schoolvoorbeeld van iemand met een fantastisch geheugen ben ik zeker niet. Toch kan ik zonder problemen, spontaan en vlotweg een flink aantal opvallende rampzalige gebeurtenissen van de laatste tijd opnoemen.

Betekent dit, dat deze rampen tegenwoordig veel meer plaatsvinden dan voorheen? Je bent geneigd  om daar’ ja’ op te antwoorden. Maar wat is nu echt een ramp? Kijk, dat PSV zich door Benfica laat uitschakelen, is pijnlijk. Als je beide duels sterker bent, in Eindhoven driekwart van de wedstrijd met z’n elven tegen tien man speelt en dan ondanks drie ȧ vier dotten van kansen (Max, Sahavi, Madueke en Vertessen) nog niet scoort… geen ramp, maar wel heel, heel pijnlijk. Vooral vanwege de 30 miljoenen strop.

Wat is erger

brand

De recente waterrampen en de gevolgen ervan, dat is pas erg. En de gigantisch bosbranden in geheel Zuid-Europa van Portugal tot aan de Bosporus toe en verder? En de miljoenen hectaren bos die in Siberië al meer dan een jaar onbedwingbaar in de fik staan? Meer dan een miljoen mensen langdurig zonder stroom in het Amerikaanse New Orleans vanwege orkaan Ida?

Dat Sylvana Simons ondanks al haar beloftes nog steeds niet vertrokken is, daar hoef je niet lang over na te denken: een echte ramp.

Of, dat – na Phil Everly – broer Don van de geweldige Everly Brothers, met tophits in de 50- en zestiger, jaren overleden is? Of, dat Charlie Watts, grondlegger van de ongelooflijke Rolling Stones nu ook is gestorven? En wat is verbijsterender? Dat sommige slachtoffers van de veel te lang voortdurende coronacrisis, zelfs als ze met gevolgen ervan in het ziekenhuis terecht komen, nog ontkennen dat dit corona is? En dat driekwart van degenen die met ernstige coronaverschijnselen in het ziekenhuis worden opgenomen, ongevaccineerd is? Dat is misschien nog net geen ramp. Maar volgens het RIVM zal elke niet-gevaccineerde uiteindelijk corona krijgen. Als nu al zo zwaar belaste verpleger, zou ik er gek van worden. Of wat te denken van de gruwelijke taferelen welke zich allemaal af hebben gespeeld op het vliegveld van Kabul in Afghanistan? En dat hetgeen we niet zien waarschijnlijk nog erger is. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Je zou er toch horendol van worden.

Beknot en gekortwiekt

Dat de meesten onder ons ondanks deze stapel rampen toch nog ‘gewoon’ adem blijven halen, is een klein wonder. Sterker, het normale leven van alle dag lijkt zich meer en meer te hervatten. Maar natuurlijk gaat dat voor anderen weer te traag. Ze schreeuwen de wereld in dat we zo beknot en gekortwiekt worden, weigeren vaccinaties, protesteren tegen alles en nog wat, hebben te weinig vrijheden, kunnen geen massafeesten vieren, etc. Gewone tevredenheid met wat we hebben, lijkt voor sommigen een vies woord geworden.

Straks lopen ze nog te hoop bij Eindhoven Airport om door de Taliban opgehaald te worden, omdat het hier niet meer om uit te houden is. Ginds ruimte zat. Vrijelijk je tentje opzetten in de woestijnen en tussen bergketens.  En waarschijnlijk vindt de Taliban paspoorten niet nodig. Wees snel, want ze hebben niet zo’n kanjers van vliegtuigen als de Amerikanen en vol= vol.

Aanmelden nieuwsbrief
Cookieinstellingen