We zijn weer volop aan het repeteren geslagen. Dan zou ik het kunnen hebben over onze harmonieën Sub Umbra, Sint Cecilia, het VMK en L’Union Fraternelle…
Maar nee, eigenlijk bedoel ik de herhaling van het mondkapjes gebruik. Misschien zette ik u dus even op het verkeerde been. De repetities van bijvoorbeeld muziekkorps Sub Umbra waren echter allang begonnen. Sowieso al in aanloop naar het bijzondere concert dat op 28 november in Theater De Schalm Muziek vanwege 100-jarig Veldhoven op het programmam staat, met als titel: ‘Sub Umbra vriendenconcert’. Misschien is het een beetje aan de late kant; dat heeft vermoedelijk met corona te maken. Het valt te hopen dat de huidige slechte corona-ontwikkelingen niet alsnog een mooie uitvoering in de weg staan. Maar verschiet niet, alles is mogelijk.
Polderen
Wat ik verder bedoel, is het zich repeterend verhaal van ‘mondkapje op, mondkapje af’. We gebruiken ze weer. Vermoedelijk heeft menigeen nog wel een voorraad van die dingen liggen. Uit voorzorg. Want in feite heeft nagenoeg niemand er vertrouwen in gehad dat we corona er op deze manier onder zouden krijgen. Het polderen van onze politici heeft immers nergens toe geleid. In plaats van ‘recht toe recht aan’ (en een keer goed luisteren naar de specialisten van het RIVM), steeds maar weer aanpassingen vanwege inspraak van andere partijen. Onontkoombaar gaan we richting de onzekerheid die de pandemie is. Benieuwd wie er nu voorrang krijgen. Zij die toe zijn aan een hartoperatie of de niet-gevaccineerden. Steeds weer is er de onduidelijkheid over ‘waar gaat dit naartoe’, met de voortdurend dreigende anti groeperingen op de hielen.
Democratie
In het recente verleden heb ik er al eens op gewezen dat Denemarken het stukken beter doet. Harder getroffen dan wij met de 2e golf, namen ze zonder dralen meteen stevige maatregelen. En daaraan hield het volk (hulde voor de Denen!) zich gedisciplineerd, onder het motto: ‘zachte heelmeesters maken stinkende wonden’. En terwijl het in Nederland is blijven ‘stinken ‘, raakte bij deze Scandinaviërs het virus vrijwel onder controle; men beschouwt het niet meer als een kritische ziekte die de Deense bevolking bedreigt. Behalve bij nachtclubs en hele grote evenementen, heeft men er verder al even geen corona beperkingen meer. Geen mondkapjes en/of coronapas, dus in het leven van alle dag (kanttekening:zie de PS).
Maar Denen zijn dan ook geen hoogmoedige polderaars. Ze stikken ook niet van de oproerkraaiers die overal tegen zijn. En rara, hoe kan dat, ze staan zelfs niet bekend als een dictatuur, maar vormen een hogelijk gewaardeerde democratie. En dus weten we ook dat ‘democratie’ niet betekent, iedereen een beetje gelijk geven.
Sinterklaas
Dan nog even dit. Vorige week heb ik al een piepklein voorschotje genomen op de Sinterklaasproblematiek. Ergens las ik een treffende variant op een oeroud Sinterklaasliedje: ‘Sinterklaasje kom maar binnen… en laat Zwarte Piet maar buiten staan’. Immers, vrijwel nergens is Zwarte Piet nog welkom. Het echte Sinterklaasfeest wordt ons (lees de kinderen) zo langzaam maar zeker ontnomen. Wat zegt u, niet Sinterklaas wordt ons ontnomen, het gaat toch vooral om Zwarte Piet? Voor mij hoort dat gewoon onlosmakelijk bij elkaar. Zoals Rutte tot stervens toe hoort bij alle kabinetten die er in de toekomst nog komen. En zoals de grote veelheid aan honden met hun baasjes, zo lang deze pandemie duurt. Of zoals het clublied ‘UNA ons plekske’ hoort bij de opkomst van het eerste elftal tijdens UNA’s competitie thuiswedstrijden, hoe vroeg of laat ze nu dat ook draaien. En zoals de mondkapjes bezig zijn om bij ons leven van alledag te gaan horen. En zoals… Sub Umbra hoort bij Meerveldhoven.
- Nauwelijks is deze tekst geformuleerd, of er komt – vers van de pers – uit Denemarken de mededeling, dat ook daar de besmettingen zodanig toenemen dat de coronapas per direct weer is ingevoerd. ’t Is maar dat u het weet.
