Eerste aanzet naar een bevrijdende lente (column Thieu Vlemmix)
Onheilspellend exploderende Omikron cijfers lijken aanvankelijk nog roet in het eten te gooien. Dat fenomeen kenden we echter al uit andere landen en daar vormde het kennelijk geen doorslaggevend beletsel.
Dan komt er meer en meer bevestiging. Op maandag dringen de berichten nog breder door. Pagina’s vol zijn de topspecialisten het onderling eens: ‘Omikron zal binnenkort het einde van de pandemie gaan betekenen’. Ook in ons land deelt men nu dus de overtuiging dat je Omikron kunt gaan vergelijken met andere griepsoorten. Deze specialisten: ‘De pandemie zal snel veranderen in een zogenaamde seizoensgriep’. Wel zal het grote aantal (milde) zieken met meer dan een miljoen mensen ziek thuis nog zorgen voor enige maatschappelijke ontwrichting.
In de vorige column op deze site luidde de voorzichtige verwachting al dat Rutte c.s. de teugels enigszins zouden gaan laten vieren. Het sprankje hoop van een week terug, kwam vanuit de status in de landen om ons heen. Met name Engeland. En inmiddels is Omikron zich al een paar weken aan het terugtrekken uit het Britse slagveld.
De dagen vóór dinsdag de 25e hebben een beetje weg van ‘vol verwachting klopt ons hart’. Het onderbuikgevoel bleek goed te zijn: het blijft oppassen, maar nagenoeg alles is vanaf vandaag in feite weer open. De eerste aanzet richting een bevrijdende lente, zo lijkt het.
Ongewenst gedrag
Helaas is het echter niet allemáál hosanna. Een ander probleem heeft zich aangediend. Gedurende de afgelopen periode van slapte, heeft men kennelijk vooral binnen de artiestenwereld alle tijd gehad om diep na te denken. Te diep, vrees ik. Velen hebben ontdekt dat ze in het verleden wel eens aangeraakt zijn, zonder daar expliciete toestemming voor te hebben gegeven. Nondepie zeg!
Dat geconstateerde ‘ongewenst gedrag’ beperkt zich intussen allang niet meer tot de kunstsector. Het verspreidt zich snel. Toch niet een nieuw soort pandemie? Wees in ieder geval gewaarschuwd en hou je in, als je naar de kroeg gaat. Vanwege de lossere regels ben je wellicht geneigd om enthousiast te reageren als je iemand na lange tijd weer ontmoet. Aanrakingen? Doe dat niet! Of vraag, desnoods in het bijzijn van een getuige, eerst nadrukkelijk of het wel mag. Een kleine geruststelling, gebeurt het onverhoeds toch, dan zullen er binnenkort wel weer genoeg commissies en nieuwe wetsregels zijn voor verdere hulp. Daar zijn we immers sterk in. Overigens, geluk bij een ongeluk, de coronaregel van anderhalve meter geldt ook nog altijd.
Destijds op mijn werk - ik zal nauwelijks 20 geweest zijn - ging ik regelmatig concepten aanleveren op de louter met vrouwen bemande typekamer. Voor het front van pakweg zes typistes heb ik, met trillende benen, soms ook meer moeten doorstaan dan alleen maar bloeddorstige blikken. Maar ik leef nog.
Met de nadrukkelijke restrictie dat dit niet geldt voor de echt schrijnende gevallen, luidt mijn slotsom: ‘mijn God, wat een circus allemaal! Laat u zich daardoor koeioneren ?’ Nee toch.
Hou het op z’n Brabants gezellig, ook in de Veldhovense horeca…
