Niet alleen de gemeente Veldhoven bestaat 100 jaar, ook Postduivenvereniging de Vredesbode blaast dit jaar 100 kaarsjes uit. De duivenmelkers vieren dit heuglijke feit op 2 oktober met een receptie en een dag later met een feestmiddag.
Anders dan de naam duivenmelkers doet vermoeden, heeft duiven melken niet veel met melk te maken. Wel is het zo dat een duif een soort melkachtige substantie produceert in haar krop. Dit is voeding voor de kleintjes zodra ze uit het ei zijn gekropen. Duiven melken betekent niets meer dan het houden van duiven. En daar weten ze bij de Vredesbode alles van.
Theo Kusters (79) mocht duiven gaan houden zodra hij een baan had. ‘Ik was 16 toen ik ging werken als plaatwerker. Toen had ik al vogeltjes. Een oom van mij zei: je moet postduiven gaan houden, dat is veel mooier. Van hem kreeg ik enkele duiven. En hij had gelijk: ik heb er veel plezier van gehad.’
Hobby
Tijdens het vliegseizoen, dat loopt van april tot oktober, is hij dagelijks zo’n drie uur bezig met de duiven. Buiten het seizoen een uur per dag. Toen Kusters met zijn Riky trouwde, kreeg die er de duiven bij. Zijn echtgenote staat helemaal achter zijn hobby. ‘Ze verzorgt de duiven als ik ziek ben en helpt me elke twee jaar met het schilderen van het duivenhok.’ Kusters kweekt zelf duiven. ‘Om inteelt te voorkomen, maak ik zelf koppeltjes. Ik koppel om tot een goede kweek te komen. Het streven is om kampioenen te kweken.’ En wat is dan het geheim van de smid? ‘Je kijkt naar de bouw en de uitstraling van de duif.’ Met de jaarlijkse vluchten kende hij redelijke jaren met zijn duiven. ‘Ik ben wel tevreden met de uitslagen. Maar het gaat vooral om de voldoening. Ik sta elke morgen met plezier op om de duiven te gaan verzorgen, zowel in de zomer als in de winter.’
Het begint altijd met de jonge duif te leren om naar huis te vliegen. Frans Boesten (88) legt uit hoe hij dat vroeger aanpakte. ‘Dat doe je met zogenaamde opleervluchten. Ze moeten ook wennen aan de manden. Vroeger gingen ze met veertig duiven in één mand. Tegenwoordig zijn dat er 30 en de manden zijn groter. Je brengt ze steeds een stukje verder weg om ze vervolgens naar huis te laten vliegen. In het begin nam ik altijd enkele oude duiven mee die de route naar huis al kenden’, legt de man uit die al 70 jaar lid is.
Duivenklompjes
Theo Kusters gaf in 2011 de voorzittershamer over aan Jan Schreuder. Bij de achterdeur van de familie Schreuder staan duivenklompjes klaar voor de gezinsleden. Die trekken ze elke dag aan als ze de duivenkooi in gaan. Jan’s dochters Lieke (9) en Iris (7) zijn net zo fanatiek bezig met de duiven als hun vader. De jonge duivenmelksters zijn inmiddels als jeugdlid aangemeld bij de Nederlandse Postduivenorganisatie. Desondanks slaat de vergrijzing in de duivensport enorm toe. ‘De duivensport gaat achteruit. De kinderen zijn nu enthousiast, maar als ze straks op stap gaan kan het zo over zijn’, voorziet de voorzitter. Hij doet er alles aan om de jeugd te laten kennismaken met de sport. Zo regelde hij al eens duiven voor de basisschool tijdens een spreekbeurt van Lieke en op Dierendag. ‘Dan zijn de kinderen enthousiast. Dat zien we ook als bij ons kinderen komen spelen.’
Wedstrijden
De meisjes hebben hun eigen duiven in een eigen kooi. En die maken ze ook schoon. Lieke: ‘Iris houdt niet zo van krabben, dus ik krab de duivenpoep met een krabber van de vloer van de kooi. We voeren de duiven en geven ze schoon drinkwater.’ Onder de naam Schreuder Sisters doet het tweetal mee aan wedstrijden. En hoe! Enkele weken geleden deden ze mee aan een wedstrijd vanuit het Franse Nanteuil. Van alle duiven die op deze vlucht zaten, hadden de Schreuder Sisters de beste groep duiven. Voor het eerst waren ze Grootmeester van de gehele afdeling Oost-Brabant, dus dat belooft wat voor de toekomst. Op de club worden de meisjes op handen gedragen vanwege de professionaliteit waarmee ze met de duiven omgaan. Ze kunnen dan ook geen dag zonder hun huisdieren. ‘Ze gaan niet naar bed voordat ze nog even in de kooi zijn geweest’, besluit vader Jan.
