Aswoensdag in de parochie Christus Koning

Met Aswoensdag begint de grote Vastentijd. Is vasten nog wel iets van deze tijd of kunnen we het beter achterwege laten?

Dat laatste zeker niet. De Vastentijd wil ons een spiegel voorhouden: Hoe staat het met mijn leven? Het is daarmee vooral een tijd van bezinning. Waar sta ik met mijn leven en waar wil ik naar toe? Het vraagt dus in de eerste plaats om stil te staan bij je eigen leven. De Vastentijd vraagt dan ook een investering. Het kost tijd en we zullen oprecht naar onszelf moeten durven kijken.

Op Aswoensdag, krijgen we de as opgelegd die gemaakt wordt van de palmtakken waarmee we vorig jaar Christus als Koning op Palmzondag ingehaald hebben. Het is het teken van de vergankelijkheid van het leven (“Gedenk o mens dat gij stof zijt en tot stof zult wederkeren”) en een teken van de wisselvalligheid van al het aardse. Met andere woorden: dit aardse en dus ook ons aardse leven gaat voorbij. En als we dat even op ons in laten werken, er even bij stil staan, dan komt de vraag al snel naar boven: Wat doe ik? Wat is echt belangrijk voor mij? Of om de oude catechismus maar weer eens aan te halen: Waartoe zijn wij hier op aarde?

Het antwoord op deze vraag uit de catechismus zullen de ouderen onder ons nog wel uit hun hoofd kennen: We zijn op aarde om God te dienen en om daardoor in de hemel te komen. Dat is nog steeds het doel van ons leven. Maar wat zou uw persoonlijk antwoord op die vraag zijn: Waartoe ben ik hier op aarde? Wat doe ik?, en dan kijkend in de spiegel van Christus. Wat als wij ons leven leggen langs de geboden, de meetlat van Christus? Wat zou Hij willen dat ik deed? Het zijn geen vragen die je zomaar even beantwoordt, waar je een maandagmiddag voor gaat zitten en dat even afhandelt. En het hoeft ook niet in één namiddag, je krijgt daar veertig dagen de tijd voor. Het levert vast een aantal verbeterpunten op, om een nieuwe mens, om een beter mens te worden. Maak die vooral concreet. Werk daaraan in de Vasten. Wat is het mooi als je jezelf kunt overwinnen!

Vasten is niet allereerst bedoeld om ongeordende gewoonten te corrigeren. Dat moet je altijd doen. Vasten is vooral bedoeld om ruimte te creëren voor Jezus Christus, dat Hij in jou kan uitwerken wat Hij wil en wat goed is voor jou. De Vastentijd geeft ons een aantal handvatten om de kans van slagen te vergroten. Deze handvatten zijn de aloude drie instrumenten: Gebed, Aalmoezen en Vasten. Het gebed vraagt van ons om onze relatie met God weer eens nieuw leven in te blazen. Over het algemeen zakt het gebed gaande het jaar wel eens weg. De Vastentijd vraagt nu juist om dat weer eens aan te halen en zo onze band met God te versterken.

Het vasten, ons iets ontzeggen, laat ons ervaren hoe goed wij het eigenlijk hebben. Het laat ons ook ervaren dat wij niet van brood alleen leven maar van alles wat uit de mond van God voortkomt (vgl. Mat. 4,4). Nu wil het niet zeggen dat vasten (ons iets ontzeggen) alleen op het gebied van eten kan zijn. We kunnen ook eens minder met onze telefoon bezig zijn of wat dan ook. En laten we, wat we daarmee uitsparen, geven als aalmoes aan de minder bedeelde.

Gebruik deze Vastentijd om te groeien in liefde voor God en voor de medemens, dat zij aan jou kunnen zien dat Christus woont in je hart zodat we, als we het Paasfeest vieren, oprecht onze doopbeloften kunnen vernieuwen en als christenen ons doopsel echt waarmaken.

Deze Vastentijd begint met het opleggen van het Askruisje. Dit is op woensdag 2 maart in de Christus Koningkerk in de Kapelstraat-Zuid om 9.00 en 19.00 uur.