Tjeu Willems voltooit monstertocht op de step. “Het was een erg mooie ervaring!”
Twee weken geleden begon Tjeu voor het eerst aan een tocht van 500 kilometer. Die werd in de Flevopolder bruut onderbroken doordat hij over een schaap viel. Hij kon nog doorsteppen tot Apeldoorn, maar daar werd de pijn te heftig. Zo kwam er na 384 kilometer een einde aan de uitdaging. Donderdag 16 april ondernam hij een tweede poging. Hier volgt zijn verslag.
De niet voltooide tocht zat mij niet lekker omdat ik wist dat ik het zou kunnen. Dus ik had een nieuwe route uitgezet op GPX met het volgende routeschema: Veldhoven, Uden, Grave, Nijmegen, Arnhem, Rheden, Zutphen, Lochem, Markelo, Almelo, Hardenberg, Hoogeveen, Meppel, Emmeloord, Urk, Lelystad, Almere, Hilversum, Utrecht, Vianen, Culemborg, Geldermalsen, Zaltbommel, Den Bosch, Boxtel, Veldhoven (geplande aankomst om 16.00 uur).
Zo min mogelijk contact met anderen
Op 15 april de step weer bepakt omdat ik vanwege de coronamaatregelen zo min mogelijk met anderen in contact wilde komen. Op 16 april om 06.00 uur in de ochtend vertrokken. De eerste 230 km. zou ik wat tegenwind hebben, daar had ik op gerekend dus. Maar naarmate de dag vorderde, werd de wind steeds sterker. Ik dacht om 21.30 uur aan te komen in Hoogeveen, maar door de harde tegenwind kwam ik gesloopt aan om 23.55 uur!
Veel zijwind
Vervolgens compleet uitgeput op weg richting Urk. Daar had ik op zaterdagmorgen 04.00 uur aan willen komen, dat werd helaas 08.00 uur. Met nog veel zijwind waardoor mijn snelheid niet boven 15 km. per uur lag. Mijn gemiddelde in Urk was maar 15.9 km, wat normaal 17.5 à 18 km. is. Door mijn moeheid in de nacht kon ik bijna niet wakker blijven wat de snelheid niet ten goede kwam. Toen op weg naar Lelystad, eindelijk met een stevige wind in de rug. Vanuit Urk over het hoogste punt van de Flevopolder (de Ketelbrug). Bij Zwemstrand De Zwolse Hoek spoelde ik even het zout van mijn lichaam waardoor ik me weer wat frisser voelde.
Locatieradar
Nu door naar Lelystad met een snelheid van 21 à 22 km. over de dijk. De geplande aankomsttijd was eigenlijk 6.30 uur, maar dat werd uiteindelijk 09.00 uur. Gelijk door naar Almere waar onderweg Alfred Vreeze mij tegemoet kwam gestept. Hij kon mij volgen op Locatieradar waardoor hij precies wist waar ik was. Van daar samen op weg naar Almere. Het beurde mij enorm op om even niet alleen te zijn. Na 29 uur gestept te hebben, kwamen we aan in Almere waar langs de dijk ook nog Alfred Ballast ons tegemoet kwam om mij te ondersteunen.
Snoeiharde tegenwind en koffie met koek
Op weg naar de Stichtse Brug kreeg ik weer te kampen met een snoeiharde tegenwind waardoor ik niet boven de 11 km. per uur uit kwam. Alfred en Alfred probeerden me op dat traject zo veel mogelijk uit de wind te houden. Op de parkeerplaats bij de Stichtse Brug stond Joost Schreuder ons op te wachten met koffie en koeken. Daar knapte ik erg van op en kreeg ik weer energie om na zo’n 25 minuten verder te gaan op weg richting Hilversum waar Alfred Vreeze afhaakte.
Een verrassing in Vught
Alfred Ballast en ik stepten verder richting Utrecht. Hier kon ik mijn tempo weer goed vasthouden en wist ik dat ik het mentaal en fysiek ging redden. Vlak voor Utrecht nog even een korte pauze op de plek waar Alfred zijn auto had staan. Het laatste stuk moest ik alleen gaan doen, dus alleen verder richting Geldermalsen, het tempo kon ik er nog steeds goed in houden. In Zaltbommel nam ik mijn laatste pauze voordat ik verder richting huis ging. In Vught weer een verrassing! Katja, een stepster uit Gemonde, kwam mij ook een stukje ondersteunen. Zij reed met mij mee tot Boxtel, waar we om 19.45 uur aankwamen. Toen nog de laatste 23 kilometer naar Veldhoven waar ik om 21.30 uur na 508 kilometer arriveerde. Ik kon amper nog op mijn benen staan, maar het is me gelukt!
Het was een erg mooie ervaring. Het stepgroepje in Nederland is niet zo groot en dan onderweg die spontane ondersteunende acties van medesteppers, geweldig vond ik dat! Nu, 2 dagen later, ben ik al weer aan het nadenken wat de volgende uitdaging gaat worden.
