Wie danste er vroeger in De Kers op de muziek van de Veldhovense band The Evergreens?

De band The Evergreens maakte in de jaren 60 furore in Veldhoven en omgeving. Zondag 10 september werden 5 leden geïnterviewd tijdens het Open Monumentenweekend bij ’t Oude Slot.

Henk Keeris, Theo van de Looij, Cor van Delft, Wim Meulenbroeks en Bertus Borgers vormden vanaf 1962 The Evergreens. Om 16.00 uur kwam het vijftal voor de microfoon van interviewer Peter van de Ven. Even daarvoor was er een hartverwarmend weerzien tussen de 5 leden. Het was dan ook al zo’n 60 jaar geleden dat ze samen de podia in Veldhoven en omgeving bestormden.

Henk Keeris, geboren en getogen in de Veldhovense Nieuwstraat, stond mede aan de wieg van de band. “We begonnen in 1962 en ik heb de naam bedacht”, zegt de sologitarist. “We speelden veel bij De Kers in Oerle. Op zondagavond kwam de jeugd er dansen, dus we moesten ook de gewone wals en de tango spelen. Dat was wel een uitdaging voor ons.” Ze speelden vooral covers, maar later schreven Wim Meulenbroeks en Bertus Borgers ook enkele eigen nummers. Henk stopte als eerste bij de band. “Dat was in 1965 toen ik mijn militaire dienstplicht moest vervullen. Het gitaarspelen heb ik al die jaren onderhouden. Soms speel ik op zolder nog mee met een cd van Bruce Springsteen of The Rolling Stones.”

83 jaar geleden kwam zanger Theo van de Looij ter wereld, ook in de Nieuwstraat in Veldhoven. “We hebben met de band veel mensen vermaakt in de periode 1962-1967. We speelden voor volle zalen.” En dat was niet in de laatste plaats te danken aan saxofonist Bertus Borgers. Die kwam tijdens het interview tot een bekentenis. Bertus: “Ik kwam als laatste bij de band en was de jongste. Ik bracht een klarinet mee, maar om met de band mee te mogen spelen moest ik die inruilen voor een saxofoon. Ik was toen 15 en druk met de hbs, brommers, meiden en voetbal. Ik moest een keuze maken en besloot voor de muziek te gaan. Het moment dat bassist Wim Meulenbroeks zei: als je een sax hebt, mag je meedoen, is beslissend geweest voor mijn leven. Ik wilde op avontuur, de wereld in.”

Wekelijks werd een of twee keer opgetreden. Op de zondagavond vooral in dancings. Met kermissen en carnaval was het vaak 3 of 4 dagen feestmuziek maken. The Evergreens speelden in plaatsen als Boxmeer, Budel, Oirschot, Veldhoven en Oerle. En dan vliegen daarover de anekdotes over de tafel. Zo herinnert bassist Wim nog een rit met het busje naar een optreden waarbij in een bocht ineens een deur open ging. Er vloog bijna een bandlid uit het busje. Zanger Theo regelde doorgaans de optredens, want een manager hadden ze toen niet. “Er was toen wel een bureau, maar we dachten dat er dan te veel aan de strijkstok bleef hangen.” Voor de optredens bij De Kers werd ooit een opslag van 20 of 30 gulden gevraagd. Dat kregen ze eerst niet, maar uiteindelijk is dat toch goed gekomen.

Ze hadden ook een fanclub die onder leiding van Jan Tops stond. “De fanclub bracht 3 keer per jaar een blad uit. Dat zag er grandioos uit”, steekt drummer Cor van Delft de loftrompet over Jan Tops.

Cor ziet nog levendig voor zich hoe Bertus tijdens een repetitie in kleermakerszit in 4 minuten tijd het eigen nummer ‘Je bent nog jong’ schreef. Maar ze speelden vooral covers, weet Bertus nog. “Dan zette ik een singletje van de Stones of de Beatles op en probeerde de tekst op te schrijven. Er was geen enkele zijn bij die ik begreep, maar we speelden het daarna wel in De Kers.”

Er werd in die tijd twee keer per week gerepeteerd. “In zaal Waarma repeteerden we zo gruwelijk fanatiek. Vaak stonden er 20 tot 30 jongelui te luisteren. En toen kwam Bertus er nog bij, een topmuzikant en een goeie vent”, zegt Cor. Nadat ze een keer in Reusel hadden opgetreden, wilde de kastelein niet genoeg betalen. “Als je niet genoeg betaalt, nemen we je jukebox mee”, had bassist Wim daarop gedreigd.

Henk diept nog een anekdote uit Zeelst op. “We traden op na een Sinterklaasavond in ’t Patronaat. Dat was een verrassing voor de aanwezigen. Nadat het gordijn openging, stortten we een orkaan van geluid uit over de zaal met onder mee de scheurende sax van Bertus. De zaal stond vervolgens in vuur en vlam.”

In 1983 zetten ze nog één keer een zaal in vuur en vlam. Tijdens een reünie in Oerle kwamen ze nog eenmaal op het podium van De Kers. Bertus kon er niet bij zijn, die speelde toen met Herman Brood. Cor: “De zaal van De Kers zat bomvol met fans die vanuit alle windstreken naar Oerle waren gekomen. Jan Tops kwam met bloemen voor onze vrouwen die meestal meegingen naar onze optredens.”