Van Heuvel naar Djept
Eerst even een kleine voorgeschiedenis. Na als gezin vlakbij de kiosk in Zeelst (Heuvel 34) te hebben gewoond, groeiden wij verder op achteraan de Djept; slechts een karrenspoor in die tijd.
De foto’s van Heuvel 34. De helemaal weggebombardeerde voorgevel aan het einde van de oorlog. Andere foto, achter het raam rechts naast voordeur lag deze pasgeboren columnist en kwam er ongeschonden vanaf.
Voor een jonge ondernemende boer als ons vadder – met een groeiend gezin – werd het bij de kiosk namelijk te klein. Voor Wieske Scheepers gold het omgekeerde, die wilde wel met ons ruilen. In de lente van 1950 waagden we met vee en al de overtocht. Van de relatieve dorpsdrukte naar boerderij Nooit Gedacht, waar de stilte in die tijd heerste als God en de pastoor over hun kudde. De ruimte van het boerenlandschap, heette destijds in de volksmond ‘de hei’. En wij waren ‘heikneuters’, volgens schoolmeester Cees van den Bosch. Wisten zij veel over de malse weidegronden en uitgestrekte akkers. Zeker bij de boeren was de kerk toen dominant en stond centraal. Ikzelf was daar op een gegeven moment goed klaar mee. Kon God bij mij tot dan toe nog rekenen op een luisterend oor, na het volgende onverkwikkelijke voorval wordt dat echter op slag minder.
Miskaartjes
Het gebeurt in het jaar dat ik mijn plechtige Communie doe. Als boerengezin is het elke morgen melken geblazen. Dat gaat op toerbeurt, waardoor de ochtendmis om de haverklap moet worden overgeslagen. Bij elk kerkbezoek kreeg je een miskaartje. Als we het toch over ‘mis’ hebben: dat loop ik dus regelmatig mis, het kaartje. Tijdens de ceremonie van de plechtige Heilige Communie in de kerk, krijgen de communicanten ’en plein public’ een mooi missaal uitgereikt. Maar…..deze feesteling niet. Op de vraag naar het waarom, komt als antwoord: je hebt te weinig miskaartjes verzameld. Godver….daar zakt voor het oog van God mijn broek van af. Het missen van missen vond ik niet zo erg, maar de straf wel. Oneerlijk, een schande ook. Alsof iedereen in de kerk me er op aankeek. Het is nooit meer goed gekomen tussen deze kerk en mij.
Herbestemming kerk
Meedenken met ‘t onlangs ontstane kerkinitiatief, kent mede vanwege deze achtergrond een stroeve start. Maar dat kan en mag de initiatiefnemers, Zeelster mensen die zich over de mogelijke herbestemming druk maken, natuurlijk niet worden aangerekend. De Sint Willibrorduskerk is vanwege zijn imposante uiterlijk en symbolische waarde van grote betekenis voor de gemeenschap, daar hoef ik geen seconde over na te denken. Zoals in het hele land, woedt ook in ons eigen Veldhoven een hevige discussie over de godshuizen. De vraag luidt: wat doen we ermee? Dr. Gerard Rooijakkers publiceerde een belangwekkende opinie (Veldhovens Weekblad en Eindhovens Dagblad van 12 januari), waarin het Veldhovense parochiebestuur er niet goed vanaf komt. Ook al vanwege het ontslag van de Oerlese koster na veertig jaar trouwe dienst. Oerle verkeert in het oog van de storm. Alle pogingen en ideeën (Huub Stroeks) stranden er op onwilligheid van het parochiebestuur. Nu trekt ook Zeelst aan de bel. Bij het vertrek van pastoor Wilmink, een vijftal jaren geleden, stond vanuit de laatste kerkbijeenkomst van vrijwilligers en overige parochianen in de Sint Willlibrorduskerk, een drietal bezorgde dorpelingen op. Tiny Renders, Grard Snelders en Huub van Oorschot trokken ten strijde en bekommerden zich om de verlaten kerk. Pogingen de erfenis een goeie bestemming te geven (restaurant, appartementenbouw), sneuvelden ‘vóór de kerkdeur’. Ook hier doet het parochiebestuur dus niet open en blijft halsstarrig, doof en onbewogen.
Video conferentie
Het pakkende motto van de KBO Zeelst luidt: ‘de Sint Willibrorduskerk zorgde in het verleden voor onderlinge binding en bood bescherming, diezelfde kerk van Zeelst heeft nu ónze bescherming nodig’. Daarover hield men onlangs een videoconferentie. Betrokken Zeelstenaren o.a. vanuit de Heemkundekring, de KBO, het Gilde en UNA schreeuwden hun zorg welhaast uit. De uitkomst is een petitie. Deze wordt nu als een olievlek verspreid. Er staat dat de gemeente Veldhoven in 2021 – samen met de inwoners van Veldhoven en de kerkelijke overheid – moet komen tot een breed gedragen ‘Kerkenvisie’. Ook strijdt men voor een monumentale status van de kerk van Zeelst. Deze verdient dat niet alleen door het stoere uiterlijk, maar vooral ook door de symbolische waarde en z’n diepverankerde plaats in de Zeelster dorpskern.
Men gaat ervan uit dat de Zeelster bevolking deze hartenkreet massaal gaat steunen. Medewerking is al toegezegd door de KBO afdelingen Oerle, Veldhoven Dorp en Heikant.
’Veldhoven stad van dorpen’, luidt een recente uitspraak van burgemeester Marcel Delhez. Het dorpsgezicht kan niet zonder de kerken. Dus luidt de vraag: maken onze burgemeester c.s. dat waar of is het slechts een loze populistische opmerking?
