Jan van Hoof in de race voor ‘meest positieve onbekende Nederlander’
Veldhovenaar Jan van Hoof dingt mee naar de titel ‘meest positieve onbekende Nederlander’. Lees hieronder zijn verhaal en breng een stem op hem uit.
Wij klagen wel dat we zitten opgesloten door corona, maar Jan zit ALTIJD opgesloten in zijn eigen lijf. Lees het verhaal over deze bijzondere dorpsgenoot en wordt geïnspireerd door zijn ongelofelijke drive en motivatie om het leven te leven!
Het levensmotto ‘ik leef en ik wil er toe doen’ tekent Jan van Hoof, inwoner van Veldhoven. 6 jaar geleden veranderde zijn leven totaal in een fractie van een seconde. Wat zo gewoon was, is niet meer. Wij klagen wel dat we opgesloten zitten door corona, maar Jan zitaltijdopgesloten, en toch straalt hij een en al positiviteit uit. Jan heeft het Locked-in syndroom ten gevolge van een bloeding in zijn hersenstam. Hij zit opgesloten in zijn eigen lichaam, maar voelt, hoort, ruikt en begrijpt alles perfect. Het enige wat Jan kan bewegen is een klein beetje een vinger, en van 'levensbelang' voor Jan zijn zijn ogen en oogleden. Zijn ogen zijn het communicatiemiddel.Jan praat met zijn ogen!Maar ondanks die zware beperkingen geniet hij vol van het leven, en hij wil er ook toe doen. Voor jou, voor mij, voor iedereen!
Wil je weten wat Locked-in is?. Je ligt op het strand, in een kuil. Je wordt ingegraven. Op het strand. Je kent dat wel. Elke schep kriebelt. Elke schep zorgt voor een beetje meer druk. Tot bewegen niet meer gaat. Je bent overgeleverd aan anderen. Het zand begint te jeuken. Ineens is iedereen weg. Het zand begint te schuren. Je wil schreeuwen: ‘Hé! Ik ben er ook nog!’ Maar schreeuwen gaat niet meer. Jan zit opgesloten in zijn eigen lichaam. Jan voelt, hoort, ruikt en begrijpt alles perfect.
Anderen inspireren
Via deze metafoor over het strand proberen Marion ( de partner van Jan) en Jan mensen te laten begrijpen hoe het is om hem te zijn, hoe het is om helemaal niet te kunnen bewegen behalve met zijn ogen, en niet met taal te kunnen communiceren. Jan wil vooral anderen inspireren met alles wat hij wel kan.
Jan 'praat' met zijn ogen. Als Jan zijn ogen naar boven richt, betekent dat ‘ja’. Ogen naar beneden gericht is ‘nee’. Als Jan tweemaal knippert, wil hij wat zeggen. Dat ‘zeggen’ gaat via een letterkaart. Erop staan genummerde vakken met daarin letters. Als Jan het juiste nummer hoort, richt hij zijn ogen naar boven. Hoort hij vervolgens de juiste letter, dan kijkt hij weer even op. Zo spelt hij letter voor letter zijn zin. Een tijdrovend proces, zelfs voor wie er bedreven in is, maar zo kan Jan wel duidelijk maken wat hij wil. Dat is belangrijk. Jan weet namelijk heel goed wat hij wil. Jan wilde zijn leven zinvol maken en er toe doen.
Dun koord
Jan ademt en hoest door een buis in zijn keel. Emoties zorgen voor slijm waardoor Jan kan stikken als er niet snel gehandeld wordt. Jan balanceert dus altijd op een dun koord, maar hij ziet kansen in plaats van belemmeringen. Kansen om iets te kunnen betekenen voor een ander. Jan verzorgt samen met Marion met regelmaat gastlessen voor medewerkers in de zorg, van verpleegkundigen tot artsen. Jan wil mensen inspireren, en die reacties krijgt hij van zijn toehoorders ook vaak terug. Zo draagt hij zijn steentje bij om de zorg beter en menselijker te maken. Want Jan zit dan wel opgesloten in zijn eigen lichaam, met zijn ogen zegt hij alles. Zijn lot staat gebeiteld in de eerste steen van zijn eigen verblijf, gelegd door zijn kleinzoon: 'het is zoals het is, anders was het wel anders'!
Of hij gelukkig is? Jan, een man vol inspiratie, levenslust en positiviteit.
Breng uw stem uit
Ga naar www.bidawards.nl en geef uw stem aan Jan van Hoof.
