Noud Sanders voor de laatste keer op de planken

Noud Sanders van toneelvereniging Meer Vreugde Kern heeft zaterdagavond 27 januari afscheid genomen van zijn geliefde plek op het podium. In Theater de Schalm kreeg het icoon van de Veldhovense toneelwereld een mooie toespraak en een staande ovatie.

Als één man staat het publiek op na de voorstelling Hartslagen om Noud voor het laatst hartelijk toe te juichen. De afgelopen 70 jaar speelde de man, die in 1954 mede aan de wieg stond van MVK, naar schatting zo’n 130 rollen. Niemand binnen de club speelde er meer. Nu, na 70 jaar, kon hij min of meer zichzelf spelen. In de komedie, voortreffelijk gespeeld onder regie van Daniël Zevenbergen, nam Noud afscheid van zijn publiek. Eerder gaf hij het zelf al aan: “Het is goed geweest. Ik neem afscheid met pijn in het hart, maar gelukkig mag ik op het podium afscheid nemen van het theater en het publiek.” Samen met zijn zoon Johan en kleinzoon Dave maakte hij nog één keer deel uit van de fantastische spelersgroep van MVK.

Aan het eind van de voorstelling werd Noud toegesproken door zijn zoon en huidig voorzitter van MVK: Johan Sanders. “Beste pa, 70 jaar op het toneel, de vereniging mee opgericht, het is echt bizar. Je hebt de vereniging groot gemaakt en gespeeld in maar liefst 130 toneelstukken.” Corry, de echtgenote van Noud werd ook in zijn toespraak betrokken. “Zonder ons mam was dit never nooit gelukt. Onze vader heeft zoveel uren in de vereniging gestoken, dat is echt bizar. Dus mam, hartstikke bedankt”, waarna een groot applaus volgt. De anekdote dat Noud voor zijn huwelijk tegen Corrie zei: ‘Ik trouw met jou, maar het toneel gaat voor’, ontlokte een gulle lach bij het publiek. “Het zegt alles over zijn passie voor het toneel, de man is toneel, de man ademt toneel.” Er is een fraai bos bloemen voor Noud die in zijn toneelcarrière al tal van prijzen en onderscheidingen heeft gewonnen. “De man is een rasartiest. Het mooiste voor een artiest is het applaus van zijn of haar publiek”, waarna de toeschouwers tientallen seconden lang fluiten, joelen en applaudisseren. Een kippenvelmoment.

Licht geëmotioneerd genoot Noud van het dankbare applaus van de volle zaal. Dat zal hij het meest gaan missen, verwacht hij. "Heel mijn leven heb ik voor publiek opgetreden. Dat publiek ga ik toch wel missen. Ik heb al tal van onderscheidingen gekregen, maar applaus is het mooiste dat je kunt krijgen.” De nestor van MVK blijft wel behouden voor de vereniging. “Ik ben MVK en blijf MVK, het blijft mijn kindje. Ik heb mij altijd ontfermd over de decorstukken en dat blijf ik doen. We maken veel zelf. Alles ligt in een loods opgeslagen. Daarnaast zit ik nog in het bestuur van de Vrienden van MVK.”