Toon Bullens, clubman in hart en nieren, overleden
Een van de markantste RKVVO-ers is op 21 mei overleden. Toon Bullens was al lange tijd ziek en de pijn werd hem ondraaglijk.
Zijn lichaam liet hem onmiskenbaar in de steek. Door weer en wind was hij echter altijd bij het vaandelelftal van RKVVO aanwezig. Hij was een clubman in hart en nieren. Niet alleen bij RKVVO maar alle Veldhovense verenigingen kennen Toon van zijn gevleugelde uitspraken: ‘hij gaat erin hoor' of 'zelf halen’. We gaan hem missen. Onderstaande tekst staat op de RKVVO website.
Toon, onze Toon. Een van de bekendste RKVVO-ers en geliefd bij jong en oud. Als jonge jongen lid geworden van onze vereniging en alle jeugdteams doorlopen om daarna als zeer verdienstelijk middenvelder in het tweede elftal van RKVVO te spelen.
Als we Toon zijn verhalen mogen geloven dan was hij een sieraad van een voetballer, door vele hoofdtrainers van ons vaandelteam ten onrechte over het hoofd gezien. Met veel humor en zelfspot kon Toon vertellen over zijn zeldzame beurten in het 1e elftal. Uiteindelijk was de uitkomst van deze anekdotes dat de generatiegenoten van Toon net iets getalenteerder waren dan hij.
Toon moest er bij zijn
Humor, zelfspot en vriendelijkheid typeerden Toon. Maar ook zijn rol als fanatiekste en kritisch supporter van het eerste elftal. Iedere uit- en thuiswedstrijd was Toon erbij. Van de kelder van het amateurvoetbal waarin we vertoefden in het begin van de jaren 90, tot aan het hoogste niveau van de 2e klasse waarin we momenteel uitkomen, overal was Toon aanwezig.
Er waren altijd wel spelers of andere supporters die Toon dan thuis ophaalden en weer mee terug naar Oers brachten. Dat was vanzelfsprekend, Toon moest er bij zijn.
Hij werd beroemd en berucht vanwege zijn luide aanmoedigingen, Toon beleefde de wedstrijden met emotie en had een aantal bekende terugkomende zinnen zoals: “kom op Oers, hij is onderweege” wat zoveel betekent als; de gelijkmaker, aansluitingstreffer of winnende goal zit eraan te komen.
Ook bij alle donderdagavondtrainingen kwam Toon kijken. Hij genoot van het buurten en zeveren met andere leden, over en weer grappen maken en onder de mensen zijn.
De laatste jaren ging dat vanwege zijn ziekte allemaal steeds moeizamer. Toch is hij zolang als het lichaam het enigszins toeliet, veel bij RKVVO blijven komen. Dan had hij iedereen weer gezien en gesproken en was hij er toch even uit geweest.
Dat er weinig tot niet is gevoetbald het afgelopen jaar moet voor hem een groot gemis zijn geweest. Geen RKVVO, niemand zien, met niemand kunnen ouwehoeren…
Toon, het zal voor altijd stiller zijn op ons sportpark. We gaan je ontzettend missen maar nooit vergeten.
