Henk van de Spijker uit Veldhoven wordt vandaag 100 jaar! Hij kwam op 16 januari 1924 in Spoordonk ter wereld en verhuisde later naar Veldhoven. Hij doet nog aan koersbal, kaart nog, gaat met zijn scootmobiel op pad en appt met zijn kinderen.
Henks wieg stond in Spoordonk waar hij als zevende en laatste ter wereld kwam in het gezin van Joannes van de Spijker en Mieke Smetsers. “Onze boerderij stond tegenover de watermolen. Tot mijn tiende jaar ging ik naar de lagere school in Spoordonk. In die tijd ging ik eens met mijn vader naar Kevelaer. Daar kreeg ik een banaan van mijn vader. Ik wist niet wat ik daar mee moest, ik had toen nog nooit een banaan gezien.”
Inseminator
In 1934 verhuisde het gezin naar het buurtschap Hedel. Henk kreeg vanaf toen les op de Oldulphusschool in Oirschot. Daarna volgde hij nog de lagere en middelbare landbouwschool. Vervolgens werkte hij enkele jaren thuis op de boerderij. “Direct na de oorlog heb ik mijn diploma inseminator behaald waarna ik de eerste werknemer werd van de KI in Oerle. Met een jeep, na de oorlog door de Engelsen hier achtergelaten, reed ik naar de boeren om er de koeien te insemineren en om ze te schetsen. Later was ik werkzaam op het laboratorium van de KI.”
De eerste weken werkte Henk alleen op de KI. Maar al snel kwamen Gerrit van Beers en Jan Rijkers in dienst. Later werd het team uitgebreid met Martien van Bree, Theo Kox, Gerrit de Laat, Nol Moeskops, Jan Nijssen, Jan van Oort, Dries van der Velden, Frans van de Ven en Piet van de Wal. De jeeps werden elke dag volgetankt bij Café de Kers. “Na enkele maanden kwamen ze van de Esso kijken of er een lek in de ondergrondse tank zat. Er was zo’n groot verbruik dat ze het niet vertrouwden”, herinnert Henk zich nog.
Boerendochter
In zijn tijd als inseminator kwam Henk bij tal van boeren in de Kempen op het bedrijf om er de koeien te insemineren en te schetsen. En overal gaf hij zijn ogen goed te kost om een boerendochter te ontwaren. Zo trof hij in Best Corrie van der Velden. “Ik vond haar een mooie gezellige griet. Op een keer vroeg ik haar om naar de kermis in Oirschot te komen. Zo kregen we verkering. Na zo’n 2 jaar verkering zijn we op 7 mei 1952 getrouwd. Van de KI moest ik in Veldhoven komen wonen, maar in de eerste jaren na de oorlog kregen we geen bouwvergunning. Daarom hebben we zeven jaar in Best gewoond in een deel van de boerderij van mijn schoonouders. Daar zijn onze zonen Hans en Arno geboren.”
Mooie tuin
In 1959 verhuisde Henk met zijn jonge gezin naar de Dreef in Veldhoven. Daar is zoon Eric geboren. Henk was bang dat Corrie mogelijk niet zou wennen in Veldhoven. Hij was bereid om dan terug naar Best te verhuizen en er zelfs zijn baan bij de KI voor op te geven. Maar dat bleek allemaal niet nodig. “Corrie is jarenlang bestuurslid van de buurtvereniging geweest. Ik ben naast bestuurslid ook nog jarenlang voorzitter geweest. We hadden een mooi leven aan de Dreef. Vaak zaten we er in onze mooie tuin. Ook onze kinderen en later de kleinkinderen konden fijn in de tuin spelen. We hadden ook een flinke moestuin.”
Fietstochten
Na 37 jaar werken stopte Henk in 1985 bij de KI. “Vanaf toen zijn Corrie en ik rustig gaan leven in de Dreef. Geregeld gingen we naar Oirschot en Best om er fietstochten te maken. Helaas is Corrie op 2 februari 2009 op 84-jarige leeftijd in het ziekenhuis overleden. We zijn 57 jaar gelukkig getrouwd geweest. Twee jaar na haar overlijden ben ik naar een appartement aan de Parklaan bij Merefelt verhuisd. Daar woon ik zelfstandig. Enkele keren per week ga ik eten bij de kinderen. In 2017 ben ik nog prins carnaval geweest van de KBO Veldhoven-Dorp. Ik zei: ik moet er wel hofdames bij hebben, anders doe ik het niet!”
‘Spijkers zijn hard’
“Spijkers zijn hard”, zegt Henk over zijn hoge leeftijd. De kranige honderdjarige telt nauwelijks mankementen. Zijn gehoor en ook de knieën zijn iets minder. “Zonder stok of rollator kan ik niet lopen. Tot mijn 94 jaar heb ik nog auto gereden. Nu heb ik een scootmobiel. Als het weer beter weer wordt, trek ik er op uit. Dan rij ik naar Eersel of Valkenswaard om er op een terrasje te gaan zitten om wat te buurten. Verder doe ik aan koersballen en kaarten. Broers en zussen heb ik niet meer, maar mijn neven en nichten komen regelmatig op bezoek. Ook lees ik elke dag uitgebreid de krant dus ik verveel me niet.”
Geheim
En wat is het geheim om zo oud te worden. “Oppassen en elke avond twee borreltjes. Die mag ik van de dokter”, zegt hij schalks. “Ik heb een mooi leven gehad”, vat hij tot besluit de afgelopen honderd jaar samen.
