Elke dag zie je ze wel ergens in de straten van Veldhoven opduiken, de mannen en vrouwen van de Ergon in hun oranje hesjes.
Dit is een bescheiden eerbetoon aan hen die de hagen en (struik)gewassen langs onze straten in goede staat houden. Uur na uur, dag na dag, jaar na jaar.
Bladeren stuiven in het rond met de vreemdste capriolen, alvorens ze tegen de trottoirband tot stilstand komen. Maar het zal niet lang meer duren of machinaal geweld gaat ze daar wegblazen. Een nieuwe werkdag is immers aangebroken.
Onderweg
Vijf mannen zijn in de wagen op weg naar een nieuwe opdracht. Ze kennen hun rol, zijn klaar voor hun taak. De chauffeur voorin is daaraan al begonnen en rijdt met het stuur in handen onverstoorbaar voort. Degene langs hem zwijgt in alle talen. Een diepe overpeinzing heeft hem in de greep. Het bijzondere gezelschap doet een beetje terugdenken aan het lied ‘In een rijtuigie reden we naar Vinkeveen’, uit de woelige jaren zestig. De serie ‘Ja zuster, nee zuster’, met de onvergetelijke Hetty Blok.
Maar dan wordt de schijnbare lethargie doorbroken en davert er angstaanjagende muziek uit het Duitse dodenrijk door de koptelefoons achterin. Duistere geesten komen daarbij tot leven. Het gaat kennelijk voorbij aan de andere mannen. Onbewogen en zonder enig geluid te maken, staren ze in zichzelf gekeerd voor zich uit.
Pandemonium
Het weer is even onberekenbaar als altijd. Zonder enige aankondiging valt de regen plots met bakken uit de hemel. Tegelijk zwelt de oostenwind verder aan en neemt stormenderhand bezit van de bomen en struiken. Vluchten kan niet meer. Bliksemschichten schieten aan alle kanten uiteen. Voor elke normale sterveling, een afschrikwekkend pandemonium. Maar het deert de mannen van de Ergon niet. En al zeker niet als het natuurgeweld even onverwacht tot bedaren komt als dat het zich aandiende. Een waterige zonneglimp breekt door en belicht nu het plaatselijke decor.
Valt er nog iets te knippen of te snoeien? Jawel! Opnieuw vliegen bladeren in het rond, ten prooi aan de onberekenbare factor met de naam wind. Het is een dag zoals zo vele. De herfst heeft zich aangekondigd op deze dag bij de Ergon.
Lied der Ergonisten
Dan klinkt vanuit de verte een massaal gedreun van voetstappen. Steeds dreigender komt het naderbij. Sonore mannenstemmen zwellen aan in het ritme van een mars. Een lied schalt door de Veldhovense dreven. Het is ’t statige nummer van ‘de Oranje Hesjes’. Het lijflied der Ergonisten. Maar dan, nog voordat het hoogtepunt is bereikt, trekt het gezang zich weer terug en ook de voetstappen verdwijnen geleidelijk naar de achtergrond. Vertrouwde geluiden van de opgestarte bosmaaier en vers geoliede heggenschaar komen er voor in de plaats. Het schoffelen, knippen en snoeien is begonnen. Het leven van alledag bij de Ergon.
