Bij veel van je voornemens past tegenwoordig een ‘maar‘. De ‘maar’ van corona. En soms gaan de gedachten dan, bij mensen van onze generatie, terug naar hoe het vroeger was.
Ook toen maakten dingen het leven soms wel eens ongemakkelijk. ‘Eventjes een flinke hap door de zure appel heen’, luidde dan het devies. In tegenstelling tot nu, stond er immers geen grote donkere vlek aan de horizon. Eén van mijn buren sprak me onlangs daarover aan en dan kom je al gauw op vroegere tijden. Bewust niet in de trant van ‘vroeger was alles beter’, maar – zoals hij zelf is – gewoon realistisch en met het noemen van man en paard. Zijn conclusie is tenslotte verrassend, met een vette knipoog: “die van nu, zouden dat allemaal niet hebben overleefd”.
We zijn allebei opgegroeid in de 50- en 60-er jaren. Ik besluit zijn relaas aan te horen en waar nodig van kanttekeningen te voorzien. Hij – we noemen hem voor het gemak Tom – beschrijft onder andere het tandartsenbezoek aan de basisscholen. ‘Een witte bus kwam langs om onfortuinlijke kinderen te martelen’. Hartgrondig mee eens. Ik heb dat zelf ervaren.
‘Kinderen in de leeftijd van vier jaar liepen gewoon alleen naar de kleuterschool’. Mee eens. In ons gezin is niemand ooit weggebracht, zelfs niet de lange tocht van achteraan op de Djept naar de bewaar- of lagere school. O ja, toch een keer. Een berg sneeuw maakte de wegen onbegaanbaar. Na extra te zijn beslagen, werd ons paard Johnny ingespannen en gingen we in een zelfgemaakte kist op weg naar Zilst dorp, de school.
‘Onderwijzers rookten in de klas. Ouders binnen in huis en in de auto, met ramen dicht; anders werd je verkouden’. Enigszins mee eens. Men was nog onvoldoende doordrongen van het kankergevaar. Een auto, dat was voor onszelf nog een onbekend fenomeen. Lang niet iedereen rookte trouwens. Bij ons thuis alleen ons vadder (sigaren) en opa uit Middelbeers (een heerlijk ruikende pijp). ‘Stripboeken, die maakte je gewoon zelf, door ‘Jan Jans en de kinderen’ uit de Libelle te knippen en in een telefoonboek te plakken’. Geen mening. Is aan me voorbij gegaan. Overdag was alleen het testbeeld te zien op TV. Er zat dus niks anders op dan lezen of buiten spelen. Klopt. Maar bij ons was er sowieso nog heel lang geen TV.
Dikwijls moesten we ook gewoon mee helpen op de boerderij. Pasta? Dat kenden we nog helemáál niet. Wel was de laatste dag waarop de oogst (haver, koren) werd binnengehaald een feestdag bij ons thuis. We hadden er allemaal aan meegeholpen. En de beloning was navenant: beschuit met hagelslag en chocolademelk. Nadien werd dat de dag waarop we voor het eerst van ons leven met friet te maken kregen. Ook nu nog eet ik dat elke week. Ik ben verzot op friet. Met Belgische mayonaise natuurlijk.
Rellen
Dan wordt dit quasi onschuldige gesprek afgelopen zondag plots onderbroken door rellen in Rotterdam. Goed om vooraf te weten dat onderzoek onlangs heeft aangetoond dat ongeveer 40 % van de niet-gevaccineerden in ons land zich in de steek gelaten voelt door de samenleving. Je vraagt je af of dit niet de omgekeerde wereld is. Is het niet juist de samenleving die door deze groep prikweigeraars wordt gekneveld? Met die weigeraars bedoel ik natuurlijk niet degenen die een goede (medische) reden hebben. De meesten onder hen zijn zogenaamde principiëlen. Ze vormen gezondheidsrisico’s voor kwetsbare groepen, zoals bijvoorbeeld de ouderen. Dat is ook precies de reden waarom steeds meer landen richting de 2G invoering gaan en niet voor hun lol.
Zodra die principiëlen – zoals in Rotterdam – zich als speelbal laten gebruiken van groepen kwaadwillende relschoppers, is de hel los. Bij die relschoppers zitten veel jongeren van 14, 15 en 16 jaar. Wat is er met hun opvoeding, waar zijn de ouders? De chaos is compleet. Politie en ambulance personeel worden aangevallen, ruiten van de ambulance ingegooid. Nederland werd al eerder gerekend tot de Europese top wat dit soort agressiviteit op straat betreft. Is dit nu definitief de overschrijding van een grens? Heeft het halfslachtig ingrijpen zijn tijd nu gehad?
Natuurlijk is het naïef, maar een suggestie voor een mooi gezamenlijk project deze week voor de jongeren van toen en die van nu? Samen luisteren naar de Top 1000. Van Deep Purple tot Vera Lynn, van Creedence Clearwater Revival tot Led Zeppelin, smullen toch!
