Onbenullig, onbelangrijk, lachwekkend zelfs, dat zijn de eerste gedachten die me zomaar te binnen schieten bij het aanschouwen van het programma ‘I Can See Your Voice’.
Het wordt op RTL 4 gepresenteerd door Carlo Boszhard en dat op zich is al reden genoeg om, wat er op het scherm gebeurt, allemaal niet serieus te nemen. Dat doet Carlo zelf ook niet. Pretentieloos, is dan ook de volgende kwalificatie die bij me opkomt. En dat zijn nou precies allemaal redenen waarom dit zo ongeveer het enige programma op de Nederlandse buis is dat mij echt kan amuseren. Als je dan nog een Danny de Munck ziet figureren en René Froger als jurylid zit te pronken – twee uitgebluste Hollandstalige zangers – dan zijn dat helemaal genoeg redenen om, zo lang het programma duurt, de stoel voor televisie niet meer te verlaten. Ik wil van deze ellende en grenzeloze onderbroekenlol geen seconde missen. De amusementswaarde stijgt met de minuut.
Mistery singers
Ik zal u daarom niet al te zeer vermoeien met een nauwgezette uitleg over de nogal omstandige voorprocedure en wat nou eigenlijk de bedoeling is van dit spektakel. In ieder geval is er sprake van een aantal zogenaamde ‘mistery singers’. Deze onbekende zangers zijn al dan niet in staat om un goei potje te zingen. Het is, in grote lijnen, de bedoeling dat de bekende panelleden vaststellen welke van de optredende ‘singers’ die kwaliteit hebben en welke niet. Zingen ze echt goed of misleiden ze, vooral door een partij te playbacken?
Edsilia Rombley
En dan kom ik op Edsilia Rombley. Niet omdat ze goed kan playbacken, maar omdat ze altijd al mijn favoriete zangeres is geweest en nog. Dat prachtig donkerbruine timbre, het volume, de timing, grote klasse. En natuurlijk omdat ze er altijd geweldig uit ziet. Tussen haakjes: haar Songfestival presentatie onlangs was om op zijn minst je vingers bij af te likken. Maar ook in andere programma’s is ze steeds de spontane en goedlachse persoon, die dus ook nog eens verdomd goed kan zingen. In dit programma ‘I Can See Your Voice’ heeft ze een andere rol, ze is jurylid. Haar spontaniteit spat ook in die hoedanigheid van het scherm. Niet gespeeld, maar gewoon omdat ze zich kapot lacht en bij de ongewone situaties welke zich voordoen, soms nauwelijks bijkomt. De ene keer zit ze er weer eens finaal naast met haar mening, dan weer heeft ze het als vrijwel enige bij ‘t rechte eind en kletst ze zich letterlijk en uit pure pret op de fameuze dijen. Hilarisch. Als kijker kom je soms niet meer bij van het lachen, tenminste ik niet. Mooier kan toch niet?
Klap op de billen
Maar er zit ook nog een andere komische edelsteen in het panel die bijna haar evenbeeld is, behalve de zangkwaliteiten dan: Marieke Elsinga. Even spontaan, er alles uitflappend wat haar te binnen schiet. Tijdens de uitzending die ik bekijk, zet ze haar deelname zelfs op het spel door op een gegeven moment uit te roepen ‘de ruige rocker (deelnemer) kan wèl zingen. En als dat niet zo is, stop ik met dit programma. Misschien zelfs wel helemaal met TV’. Zelfs als Carlo haar provocerend vraagt om dat te bevestigen, talmt Marieke geen seconde en herhaalt haar linke uitspraak.
Gelukkig voor het programma krijgt ze gelijk want ‘de ruige rocker’ blijkt het wel degelijk te kunnen, zingen dan. En intussen komt Edsilia niet bij van de pret, staat op, keert zich om, een klap op de billen, ze trekt haar spijkerbroek voor de zoveelste keer recht en zet zich weer neer. Enigermate in de plooi, maar niet helemaal. Nooit helemaal. Gelukkig maar…
