Sinds vorige week ziet mijn leven er ineens stukken minder aangenaam uit. Zanger Douwe Bob besloot immers om de stekker uit zijn komende optredens te trekken. Douwe Bob, de vertolker van een voor mij favoriet muziekgenre: country.
Vaccineren wijst hij van de hand. En je kunt er donder op zeggen, vroeg of laat komt dan het moment – ook voor hem – dat wordt gevraagd om de verplichte QR-code te overleggen. En daaraan kan en wil deze zoon van een vroegere danseres dus niet voldoen. Bij z’n bezoek aan een bioscoop gaat het fout. Hoe argeloos kun je zijn, geen toegang dus. Boosheid neemt de overhand. De oud-songfestival deelnemer besluit om zijn tournee af te zeggen, de band met zijn band wordt meteen verbroken. De jongens zijn er uiteraard niet blij mee dat hen ’t inkomen op deze manier wordt afgepakt. Niet veel later heeft DB (onder druk van de media) alsnog een financiële toezegging gedaan. Hij is immers de slechtste niet.
Regels en vrijheden
Maar wie denkt de voormalig ‘beste singer-songwriter’ wel dat hij is? Douwe vindt het allemaal te dwangmatig worden hier. Nu is mijn begrip toch al niet bijster groot voor mensen die zich niet laten vaccineren omdat ze het vrijheidsberoving vinden. Zelfs, als het een favoriete zanger betreft. Vormt het leven immers niet een aaneenschakeling van regels, wetten, afspraken en beperkingen? Je hebt bijvoorbeeld de verplichting van een identiteitsbewijs. Je mag niet zomaar achter het stuur van een auto, maar dient een rijbewijs te overleggen. Als je eten uit de schappen van de supermarkt haalt, komt daar een betaling tegenover te staan. Je kinderen hebben schoolverplichting. Kinderen kunnen lid worden van de voetbalclub, of van het korfbal, of het zwemmen, etc. Maar dan geldt wel de verplichting van contributie. Op de weg moet je in Nederland met de auto de rechterkant aanhouden. Enz.
Toch hebben we vrijheden genoeg. Je kunt ervoor kiezen nergens lid van te worden. In je appartementsgebouw belemmert niemand je als naar beneden gaat met de trap, de lift nemen kan ook. Je kunt te voet op stap, met de fiets of met de auto (wel op de verkeerslichten letten a.u.b.). In de kroeg kun je wel uit minstens 60 verschillende soorten drankjes kiezen, maar de kastelein schenkt je geen glaasje bier in voor de lol: hij zet het op je rekening. Je kunt buiten op het terras gaan zitten of binnen. Een gesprek met de buurman beginnen of niet. Je vrouw een kind gunnen of het gewoon erbij laten en niks doen.
Verzet
Maar dat dwarsliggen en je verzetten tegen regeltjes zit er al heel vroeg in, als Bobje tot driemaal toe van school wordt gestuurd. Betekent vrijheid, totaal geen rekening hoeven te houden met de rest van de samenleving? Van een twaalfjarige puber kun je zoiets misschien verwachten. Maar geen coronavaccinatie in je lijf en dus geen toegangsbewijs om te overleggen? Wat denkt Bob? Dat het leven één grote vrijheidsbeleving is? Dat iedereen zomaar kan doen en laten wat ie wil? Alsjeblieft, ambassadeur van de vrijheid, we leven niet meer in het Aards Paradijs. Daar was de toegang gratis. God gaf Adam en Eva tevens alle vrijheid om te eten van elke boom. Maar toch… Hij noemde ook één enkele beperking: niet eten van die ene boom, die van het goed en kwaad. God waarschuwde nog extra: “niet doen”! En die twee zijn net mensen. Sterker, het zijn mensen. Ze doen het dus toch… En iedereen kent de gevolgen: ze worden verdreven uit de Hof.
ps. Als Bob, toen hij nog maar een minuscuul Bobje was, de gebruikelijke inentingen, zoals tegen difterie, kinkhoest, tetanus en polio – als een soort van geschenk en vanzelfsprekendheid – niet toegediend had gekregen, zou hij dan nog hebben geleefd?
