Hé jij, supermama, let je ook een beetje op jezelf?

Van tijd tot tijd pakt de Veldhovense Fitcoach Elles (Elles Gruijters-Gepkens) de pen om een column te schrijven. Deze zal bij veel moeders ongetwijfeld tot de verbeelding spreken!

Dagelijks spreek ik mensen, op de school van mijn kinderen, mensen die ik ondersteun of mensen die ik ergens tegenkom. Veelal zijn dit moeders, niet gek, dat ben ik namelijk zelf ook.

Wat me wel opvalt bij bijna al die moeders: ze racen van hot naar her, ze zijn moe, ze zorgen voor alles en iedereen en ze hebben niet veel tijd. De was, de strijk, de sportclubjes van de kinderen, koken, poetsen, leuke dingen doen, o ja, ook nog even werken en ’s avonds plof je uitgeteld op de bank, soms ze hebben zelfs verschillende fysieke klachten die niet echt een concrete oorzaak hebben.

Ik herken dit! Ik was namelijk ook zo’n moeder. Ik deed alles voor iedereen, maar voor mezelf zorgen kwam ergens op de laatste plek. Ik was moe, ik was uitgeblust en ’s ochtends ging de lach weer op mijn gezicht als ik de deur uitliep om maar niet te laten blijken dat ik het behoorlijk pittig had.

Wij, moeders, leggen daarbij de schuld ook met regelmaat bij de ander: Ik moet ook alles doen, niemand helpt even mee, de kinderen laten alles vallen, manlief ‘doet gewoon zijn ding’ en daarbij lijkt het leven van die ander op social media ook altijd veel mooier, aantrekkelijker dan dat van jou: Die heeft namelijk wel alles voor elkaar.

Nou moeders, ik kan je zeggen: de schuld ligt niet bij manlief, bij je kinderen of bij die ander op social media. Het antwoord op deze uitdaging ligt bij 1 iemand: bij jou!

Niet leuk om te lezen, dat weet ik maar al te goed. Je man ziet ook dat jij alle ballen in de lucht houdt. Hij wil het liefst dat jij gewoon goed voor jezelf gaat zorgen! Die man wil namelijk ook gewoon dat je gelukkig bent, dat je die leuke vrolijke vrouw bent die je bent. Die man wil best een wasmachine aanzetten en een keer door het huis stofzuigen als hij thuis komt van zijn werk. Hij ziet dingen alleen net even anders dan jij. Onze breinen werken gewoon anders dan die van een man.

Met een beetje aansporing van mijn man, ben ik dingen gaan veranderen. Ik ben dingen los gaan laten, ik heb wat meer uit handen gegeven (en dan gebeurt het wellicht een beetje anders, maar anders is niet altijd verkeerd). Ik ben beter voor mezelf gaan zorgen en op sommige momenten trek ik de deur achter me dicht en als ik thuis kom, staat het huis er nog en zijn de kinderen overal waar ze behoren te zijn.

Het was echt niet gemakkelijk om die keuzes voor mezelf te gaan maken (qua voeding, beweging, persoonlijke ontwikkeling en qua uitjes). Iedereen bij ons thuis heeft hier profijt van. Waarom? Als ik thuis ben, ben ik gezelliger, vrolijker en ik ben zoveel relaxter. Wat een verademing voor mij, maar ook voor mijn man en kinderen.

En ik gun dit oprecht iedereen, op zijn of haar manier. Samen op weg naar de beste en relaxte versie van jezelf.

Liefs Elles